Гэта старонка з'явiлася под уздзеяньнем адной невялiкай кнiгi, на старонке змешчаны творы мiнавiта з яе.

Мой народ!
Прашу сардэчна
На 5 лет (а там навечна)
Выдаць мне яшчо мандат.
Ваш любiмы кандыдат.

Гiмн!

Дзе беларусы тыя, што зь Русьсю
Разам шукалi да шчасьця дарог?
Нехта забыты, нехта забiты,
Рэшта загiнула па лягярох!

Сiла, i велiч, i слава народу
З гразьзю i пылам зьмешаны дауно
Прыхаднi зноу насаджаюць з усходу
Рускую мову й няволi ярмо.

Мацi Расея гора нам сее,
Войны, галечу мы зь ёю знайшлi
У бiтвах за волю, у бiтвах за долю
Зь ёй мы згубiлi палову зямлi.

Мы не трывацьмем катау маскоускiх,
Тут - не халопы, тут врльны народ!
Мае народ наш яшчэ Калiноускiх,
I Грынявiцкiх не зьведзены род!

Нас абражае Ленiна iмя,
Сталiна iмя i гэтак далей.
Што вы прынеслi нашай Радзiме? -
Лягер сыбiрскi ды маузалей!

Не беларусы мы, мы - лiцвiны!
Нам не патрэбны чужынскi назоу!
Чэрап вусаты са шклоускай скацiны -
Вось наш дарунак для рускiх <братоу>!

Негледзячы на тое, што наступны верш на расейскай мове, але веельмiён патрыятычны.

Убей Президента!

Убей эту сволочь, которая
так гнусно топорощит усы
над нашими всё же просторами,
над ликом родимой красы.
Чем сможешь, убей, не раздумывай,
Возми автомат иль топор
И вскрой эту голову "умную"
И выбрось в клоаку, как сор
Убей эту мразь авторучкою
иль зонтиком, или "пером",
иль вовсе ма-а-аленькой штучкою,
подброшенной в терпкий ром.

Вельмi праудзiвая канстатацыя факта ад Нiла Гiлевича

Нi пры уладзе людажэрца Сталiна,
Нi пры уладзе таукача Хрушчова,
Нi пры уладзе салдофона Брэжнева,
Нi пры уладзе балдуя Чарненкi -
Не было бяздушна так раздаулена
Наша Роднае Святое слова,
Як пры уладзе чалавека снежнага,
Адшуканага у гарах у нейкiх.

Цытатнiк
Гэта усё толькi пачатак, спадзяюся, што нехта прыйшле да нас яшчэ вершы.
Да галоўнай